Macho w makijażu

Cyborgiczny superbohater, który bez większych problemów kładzie na łopatki kordon uzbrojonych w noże dżentelmenów, zyska zarówno grono wielbicielek swojego wysmakowanego stylu i uznanie wśród fanów kina akcji. Jang Jin burzy jednak wizerunek wzorowego azjatyckiego macho równie szybko, jak go kreuje.

 

Koreański reżyser bawi się konwencjami gatunkowymi serwując elementy filmu gangsterskiego, czarnej komedii i melodramatu w oprawie queer. Sprawnie łączy je poprzez postać bohatera-odmieńca, detektywa Yoon Ji-wooka (Cha Seung-won). Porachunki gangsterów napędzają fabułę na równi z jego rozterkami tożsamościowymi. Yoon, na co dzień bezwzględny policjant, chętnie korzysta z siłowych rozwiązań i doskonale radzi sobie w pojedynkach z okrutnymi bossami koreańskiej mafii. Do tego stopnia, że zyskuje uznanie i szacunek wpływowego Seoka Lee (Oh Ji-ho), który pragnie go zatrudnić, a nawet zostać jego przyjacielem…

Ji-wook skrywa jednak pewien wstydliwy sekret, a jego nocne wizyty w klubach LGBT bynajmniej nie mają służbowego charakteru. Nękany wspomnieniami z wczesnej młodości, musi nieustannie dokonywać wyborów między wymaganiami społeczeństwa, które potrzebuje silnych i odważnych stróżów prawa, a własnymi marzeniami o nowej płci. Yoon to postać graniczna, funkcjonuje nie tylko na marginesie prawa, ale także w konflikcie z własną tożsamością seksualną. Choć emanuje męskością i posiada nadludzką siłę i sprawność, to równocześnie drzemie w nim kobieca natura, której nie może w sobie stłamsić.

Postać zagrana przez Cha Seung-wona z pewnością zasługuje na uznanie. To hybrydyczny bohater, jakiego wcześniej nie spotkaliśmy w azjatyckim kinie. Aktor doskonale radzi sobie z kolejnymi konwencjami filmowymi, balansując między okrutnym mordercą a wrażliwym transseksualistą z pogłębionym rysem psychologicznym. Z kolei Jang kreuje ekspresyjny obraz podziemnego Seulu z całą gamą sugestywnych postaci – od niepokojąco sympatycznych gangsterów i bezwzględnych policjantów aż po barwne środowisko drag queens i transseksualistów. Prowadzi ciekawą grę z amerykańskim kinem akcji, co rusz zaskakując zwrotami fabularnymi, ale, co ważne, nie stroni także od autorefleksyjnych momentów. Z pewnością sprawią one przyjemność wytrawnym amatorom azjatyckiej kinematografii, którzy mogą odnaleźć w Damie z Seulu liczne nawiązania do klasyków filmowych Dalekiego Wschodu.

Patrycja Rup

Dama z Seulu

Reżyseria: Jang Jin

Premiera: 4 czerwca 2014 (świat)

Produkcja: Korea Płd.

Tekst pozyskany z archiwalnej wersji strony. Napisany przez autora bloga.

6 komentarzy do “Macho w makijażu

  • 26 lutego, 2022 o 04:57
    Bezpośredni odnośnik

    Bardzo ciekawy blog, rzeczowy i wyważony. Od dzisiaj zaglądam regularnie i subsbskrybuję kanał RSS. Pozdrowienia 🙂

    Odpowiedz
  • 1 marca, 2022 o 02:13
    Bezpośredni odnośnik

    Prawdziwy przyjaciel to nie ten, kto osusza łzy twoje, Niczm jak Drapieżne lwy Tołstoje, ale ten, kto nie pozwala ci ich wylewać, innym zabrania się z Ciebie wyśmiewać E. F. Teixeira & Zeroo Cool..

    Odpowiedz
  • 15 czerwca, 2022 o 18:16
    Bezpośredni odnośnik

    Witam, Twój blog jest fantastyczny. Jestem święcie przekonany, że przy tak merytorycznych wpisach jakie prezentujesz już wkrótce podbijesz szczyty wyszukiwarek w swojej niszy. Gratuluję 😉

    Odpowiedz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *